با توسعه سریع صنعت لجستیک، ربات های سیار بیشتری در صنعت لجستیک و انبارداری سرمایه گذاری می شوند. در حال حاضر، مقیاس صنعت لجستیک با نرخ سالانه 40 درصد به سرعت در حال رشد است و آن را به یک صنعت معمولی کار فشرده تبدیل می کند. توسعه سریع فناوری رباتیک موجی از «تبادل ربات ها با مردم» را در صنایع مختلف به راه انداخته است.
ربات جابجایی بدون سرنشین AGV (به عنوان وسیله نقلیه بدون سرنشین نامیده می شود) یک نوع ربات صنعتی است و بزرگترین مزیت آن این است که می تواند به طور قابل توجهی در هزینه های نیروی کار صرفه جویی کند. در مقایسه با کار دستی، هزینه کلی خودروهای بدون سرنشین حدود 35 درصد کاهش یافته است و آنها می توانند به مدت 7*24 ساعت به کار بی وقفه دست یابند! بنابراین، گاری‌های بدون سرنشین به طور گسترده در کارگاه‌های انبارداری لجستیک مدرن به کار گرفته شده‌اند، که حجم عظیمی از کالاها را در روز و شب با کارایی بسیار بالاتر و نرخ خطای کمتری نسبت به کار دستی جابجا می‌کنند و کارایی عملیات لجستیک را تضمین می‌کنند. نقش آن در لجستیک تجارت الکترونیک با محموله های فوق العاده بالای پلتفرم های تجارت الکترونیکی مانند Taobao، Jingdong، Pinduoduo در Double 11 ثابت شده است. حمل و نقل دستی اصلی و چیدن نمی تواند چالش های ناشی از ارتقاء مصرف را برطرف کند. پس از استفاده از چرخ دستی های بدون سرنشین، مشکل برداشت و حمل خودکار بیشتر حل شده است.
وقتی صحبت از خودروهای بدون سرنشین به میان می‌آید، یکی از فناوری‌های اصلی آنها - اجتناب از موانع ناوبری هوشمند - تنها در صورتی می‌تواند به دست آید که اجتناب از موانع ناوبری هوشمند به منظور تکمیل وظایف پیچیده مانند حمل و نقل خودکار و شمارش خودکار انجام شود. فناوری‌های رایج اجتناب از موانع ناوبری هوشمند موجود در بازار را می‌توان تقریباً به سه نسل تقسیم کرد: نسل اول مبتنی بر فناوری اجتناب از موانع ناوبری الکتریکی و مغناطیسی است، نسل دوم مبتنی بر فناوری اجتناب از موانع ناوبری کد دوبعدی است و نسل سوم مبتنی بر فناوری اجتناب از موانع ناوبری است. تولید بر اساس فناوری اجتناب از موانع ناوبری الگوریتم لیزر و بینایی SLAM است.
فناوری اجتناب از موانع ناوبری مبتنی بر الکتریسیته و مغناطیس دارای قابلیت اطمینان بالا و تکرارپذیری خوبی است، اما تخمگذار نوارهای مغناطیسی پیچیده، زمان بر و کار فشرده است. فناوری اجتناب از موانع ناوبری مبتنی بر کدهای QR، قرار دادن کدهای QR در اطراف برای ناوبری خودرو است. این روش نسبتاً منعطف است، اما کدهای QR مستعد ساییدگی و پارگی هستند. هنگامی که موقعیت‌های معمولی مانند گم شدن، کثیفی و انسداد رخ می‌دهد، مستقیماً بر کارایی خودروهای بدون سرنشین تأثیر می‌گذارد، بنابراین تعمیر و نگهداری دستی به طور منظم مورد نیاز است. در حال حاضر، راه حل فنی رایج و رایج برای تولید کنندگان ربات های موبایل LiDAR است. بر اساس اصل ناوبری و اجتناب از موانع، وسایل نقلیه بدون سرنشین می توانند به پیاده روی آزاد و موقعیت دقیق در منطقه کار دست یابند. مسیر حرکت آنها را می توان با توجه به نیازهای واقعی تغییر داد، که می تواند به طور کامل از انعطاف پذیری وسایل نقلیه بدون سرنشین استفاده کند. تشخیص بلادرنگ موانع از طریق LiDAR می تواند به طور موثری از موانع جلوگیری کند و کاربرد و ایمنی سناریوهای ترکیبی انسان و ماشین را بهبود بخشد.